Úr tómri tunnu

Mummi bloggar á Eyjunni og fer gangrýnum höndum um aðra en sjálfa sig. Þetta virðist vera gert í þeim tilgangi að vekja athygli á starfsemi Götusmiðjunnar og afla henni frekari styrkja. Það er ástæða til að óska Mumma til hamingju með árangurinn því í nýjasta bloggi sínu greinir hann frá því að hann hafi verið að endurnýja Bensinn sinn.

Í bloggskrifum sínum á Eyjunni hefur Mummi undanfarið gagnrýnt Heilbrigðisráðherra fyrir að leita ekki ráða hjá sér, Félagsmálastofnun fyrir getuleysi, Reykjavíkurborg sem stendur sig; “by far langverst af öllum”, stjórnendur lögreglunnar fyrir getuleysi, Alsherjarnefnd Alþingis fyrir að vera “kerfispappakassar” , Barnaverndarnefnd fyrir að vita ekki af sukki 16 ára barns sem hann gaf frí úr meðferð og svo auðvitað heilbrigðisstarfsmenn fyrir að telja veikt fólk sjúklinga.

Í seinasta bloggi sínu dregur Mummi umræðu um alkahólisma 75 ár aftur í tímann.

Hann hafnar AA hreyfingunni sem hóf göngu sína á því að telja, þvert á ríkjandi viðhorf á þeim tíma, alkahólisma sjúkdóm.

Hann hafnar viðhorfum heilbrigðiskerfisins á Íslandi, klínískum leiðbeiningum Landlæknis og hugmyndafræði SÁÁ sem meðhöndlar alkahólisma sem sjúkdóm en ekki afleiðingu einhvers annars.

Hann hafnar skilgreiningum geðlæknasamtaka bandaríkjanna og staðli þeirra DSM IV, og jafnfram sambærilegum skilgreiningu Alþjóða heilbrigðismálastofnunarinnar ICD 10.

Rekstur Mumma er í skjóli Barnaverndarstofu. Barnaverndarstofa gerir við hann þjónustusamning. Það er þá e.t.v. rökrétt að álikta að skrif Mumma gefi góða mynd af standardi barnaverndar á Íslandi. Er það ekki?